การสูญเสียที่ไม่มีวันจบสิ้น

          คนเราเกิดมาย่อมไม่อยากที่จะสูญเสีย ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดทั้งสิ้น แต่ความสูญเสียมันก็วิ่งเข้ามาในชีวิตของคนเราได้ทุกวินาที สำหรับฉันความสูญเสียมีมาอยู่เป็นระยะ ๆ โดยเฉพาะ เสียของรัก ไม่ว่าจะเป็นคน หรือสัตว์ เริ่มจาก ...

         

 น้องขวัญ

          หนุ่มน้อยนามน้องขวัญ ได้มาจากบ้านยายรวยข้างร้านกือหลี ที่จริงเอามา 2 ตัว ตั้งชื่อว่าน้องแก้ว กับ น้องขวัญ แต่พอมาเลี้ยงได้ไม่นาน น้องแก้ว ก็หายออกไปจากบ้านโดยไหร้ร่องรอย เหลือแต่น้องขวัญ ก่อนที่จะพาลูกของน้องมีตังค์เข้าบ้านได้ประมาณ 2 อาทิตย์ น้องขวัญมีพฤติกรรมชอบออกไปนอกบ้าน เดินเล่นที่ริมแม่น้ำหลังบ้าน เป็นแบบนี้ทุกวัน จนกระทั่งน้องขวัญไม่กลับบ้าน วันหนึ่งก็แล้ว จนสองวัน สามวัน เป็นอาทิตย์ เป็นเดือน จนต้องทำใจว่าน้องขวัญไม่กลับมาหาเราอีกต่อไปแล้ว กรณีเดิม หายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่มีซาก หายไปเฉย ๆ สันนิษฐานว่าคงจะเสียชีวิตแล้ว ซึ่งบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก เสียใจ บอกได้คำเดียว  ต่อมา...

น้องไข่หวาน

          จ้องไข่หวาน เป็นหนึ่งในสี่ครอบครัวไข่ของน้องมีสตางค์ อายุสามเดือนครึ่งก็มาจากไปด้วยสาเหตุรถมอร์เตอร์ไซด์ชน น้องไข่หวานกำลังโต กำลังซน กำลังมีชีวิตชีวา แต่คล้ายกับว่าน้องไข่หวานจะรู้ตัวว่าจะอยู่ได้ไม่นาน 2 วันก่อนหน้าเสียชีวิต ไข่หวานอ้อนมาก เคลียกันอยู่ตลอด จนกระทั่งเช้าวันเกิดเหตุก็ยังจะเคลียกันอยู่ไม่ห่าง ตอนเที่ยงเป็นเวลาที่ไข่หวานเสียชีวิต ไม่ได้วิ่งเล่นกับเพื่อน ๆ เหมือนเคย นั่งอยู่ในบ้านเฉย ๆ แต่อยู่ดี ๆ ก็วิ่งพรวดออกไปที่ถนน ประจวบเหมาะกับรถมอร์เตอร์ไซดิ์วิ่งมาด้วยความเร็ว ทำให้น้องไข่หวานจากเราไปไม่มีวันกลับ ฉันมารู้ข่าวก็ตอนเย็นกลับจากทำงาน แม่กับอาปาฝังไข่หวานไว้ที่หลังบ้าน ชายน้ำ หวานคงได้เจอกับพี่มอลลี่ พี่ริวคิคุง และพี่จันทร์จ๋าแล้ว บอกพี่ ๆ เค้าด้วยนะจ้ะ ว่าแม่คิดถึงเสมอ แล้วหวานก็ไม่ต้องกังวล หลับให้สบาย วันหน้าเราต้องได้เจอกันจ้ะ แม่รักหนูนะ ไข่หวาน ไม่ต้องเป็นห่วง ไข่ดาว ไข่ฟู ไข่ตุ๋น พี่โฮชิ พี่อั่งเปา แล้วก็แม่มีสตางค์ แม่จะดูแลให้ดีที่สุดเหมือนที่เคยทำมาจ้ะ