วันพุธที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2556

คุณแม่จำเป็น...อีกครั้ง

"เจ๊ ๆ อยากได้แมวไปเลี้ยงอีกตัวมั้ย" ประโยคนี้เป็นประโยคนำร่องมาก่อนเลยแล้วก็ตามมาด้วยประวัติของเด็กชายตัวเล็กว่าแม่ไปคลอดไว้ที่ท้ายรถสิบล้อ คนขับจะโกยทรายก็เห็นเจ้าตัวเล็กนี่เข้าก่อนไม่งั้นตายแหงแก๋ คาดว่าตัวแม่คงตกใจที่รถวิ่งก็เลยโดดหนีไป ทิ้งไว้เพียงลูกโทนยังไม่ลืมตา ซึ่งฉันได้รับอุปการะไว้ ตอนนี้เรียกเล่น ๆ ว่า "เด็กชายตัวเล็ก"


     
          เมื่อวานนี้ (8 ตุลาคม 2556) เด็กชายตัวเล็กได้ลืมตาเป็นครั้งแรก คาดว่าแม่เค้าคงจะคลอดประมาณวันที่ 1 ต.ค. เพราะว่าถามหมอดูแล้ว ลูกแมวจะลืมตาเมื่ออายุ 7 วัน ตัวเล็กมาอยู่กับฉันตั้งแต่วันที่ 4 ต.ค. 56 กินนมเก่ง  ร้องเสียงดัง ร่างกายแข็งแรง แต่ก็ต้องถึงมือหมอเพราะว่าตัวเล็กไม่ยอมอึ ท้องผูก หมอให้ยามาแล้วก็ดีขึ้น แต่ด้วยความที่กินเก่งมากไปหน่อย เลยทำให้อึค่อนข้างเหลว ก็เลยต้องลดปริมาณนมลง เพื่อจะได้ไม่ท้องเสีย หรือท้องอืด และเดี๋ยวก็ต้องไปซื้อไกร๊ฟ วอร์เตอร์ของเด็กทารกให้กินด้วยเพื่อบรรเทาอาการท้องอืด ท้องผูก จะได้ไม่ต้องไปหาหมอ ตัวยังเล็กจัง หมอก็ทำอะไรไม่ค่อยจะได้

       


          ปัจจุบันเด็กชายตัวเล็กอาศัยอยู่ในกล่องกระดาษโดยมีพี่กระต่ายเป็นเพื่อนนอน และเป็นเพื่อนเล่น จะได้มีความรู้สึกว่ามีที่อิงแอบ  และซุกพักผ่อน จะได้ไม่ร้องเสียงหลงหาแม่








       


          พี่กระต่ายตัวนี้สารพัดประโยชน์มาก ตัวเล็กชอบดึงให้คว่ำหน้าลงมาแล้วตัวเองก็เข้าไปซุกนอนที่ท้องบ้าง ที่ปากบ้าง อุ่นดี เหมือนมีแม่คอยกอด ที่สำคัญ กินอิ่มปุ๊บ ซุกเข้าท้องกระต่ายปั๊บนี่สิ สำคัญนักเชียว



















       



          ถ้าร้อนเกินไปก็ดันหงายพี่กระต่ายขึ้นแล้วก็มานอนซุกได้ทุกส่วนจริง ๆ จนพี่กระต่ายเริ่มดำ 555







  

          น่าขำเนอะชีวิต เกิดมายังไม่ทันได้ลืมตาก็ต้องเป็นกำพร้าเสียแล้ว จากที่เคยกินนมแม่ ก็ต้องมากินนมแพะผ่านสลิง  เคยซุกอกแม่นอนก็ต้องมาซุกอกพี่กระต่าย แต่ไม่เป็นไรนะ จากนี้ไปเราจะอยู่ด้วยกัน  รับรองจะไม่ทิ้งตัวเล็กไปไหนเด็ดขาดจ้ะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

แด่...นังสางหมาวัด

     รูปนี้เป็นรูปสุดท้ายของนังสาง ถ่ายไว้เมื่อช่วงเย็นวันที่ 27 ตุลาคม 2564 ที่วัดขวิด บ้านใหม่ของนาง นางมาอยู่ที่นี่ได้ไง บ้านเก่านางล่ะ ท...